مهر مادری

در یکی از روزهای سرد زمستان حضرت موسی (ع) در حال گذر از صحرایی پوشیده از برف بود که چشمش به

مادری افتاد که کودک خود را با تمام وجود در آغوش گرفته و او را از سرما حفظ می کند به طوری که به نظر می

رسد حاضر است تمام سختی های جهان را به جان بخرد ولی کودکش آسیبی نبیند در همین حال سوالی به

ذهن حضرت موسی رسید :

(( که به چه علت این زن این همه سختی را به جان می خرد تا به کودکش گزندی نرسد ؟؟))

از سوی خداوند وحی آمد که :

(( ای موسی ما در وجود مادران نعمتی قرار داده ایم و آن چیزی نیست جز مهر مادری ))

حضرت موسی فرمودند : (( این چه نعمتی است در وجود مادران که به خاطر آن این همه رنج و سختی را به جان می خرند ))

آنگاه ازسوی خداوند وحی آمد که :

(( ای موسی می خواهی مهر مادری را از این مادر بگیریم ؟؟ ))

موسی پاسخ داد (( آری )).

و خداوند مهر مادری را ازدل آن مادربرداشت.

حضرت موسی مشاهده کرد زن کودک را از خود جدا و میان برف ها رها کرد.

در حالی که گریه کودک به گوش می رسید آن زن بی اعتنا از آنجا دور می شد و از رنجی که کودک به او تحمل

کرده بود می نالید حضرت موسی با مشاهده این صحنه سخت متاثر شد و از در گاه خداوند خواست مهر مادری

را به آن مادر باز گرداند . سپس مادر حیران و پشیمان از کرده ی خود به نزد کودک بازگشت و با چشمان اشک آلود

فرزندش را به آغوش کشید و از آنجا دور شد.