دو سال و نه ماه گذشت
دو سال و نه ماه گذشت دلبندم متینم
این همه شتاب چرخه گردون بهت زده ام می کند انگار این بار دنیا دست بکار شده که نگذارد من طعم گس و بینظیر این دقایق را تا عمق وجودم بچشم تا ودیعه نگاه دارم برای فرداهای دورتر تا یادم بماند تک تک این لذت های بکر تکرار ناشدنی را .
زود بزرگ نشو مادر کودکیت را بیحساب می خواهم و در پناهش جوانیم را زود بزرگ نشو فرزندم قهقهه بزن - جیغ بکش - گریه کن - لوس شو - بچگی کن ولی زود بزرگ نشو تمام هستی ام.
آرام آرام پیش برو آن سوی سن و سال هیچ خبری نیست گلم. هرچه جلوتر می روی همه چیز تندتر از تو قدم بر می دارد. حالا هنوز دنیا به پای تو نمی رسد از پاکی. الهی هرگز هم قدمش نشوی!
نازنینم نگاه معصومت دو سال و نه ماه است همراهم کنارم جانم عمرم نفسم است چقدر این ماه و روزها شیرینی و تلخی دارد شیرینیش روزهای به یاد ماندنی گذشته را در قلبت تیک عاشقانه می زند و تلخیش هشدار که روزهای ناب به سرعت برق و باد می گذرد.
ای بهترین داشته ام !
لذت بودنت را قدر دانم شکر که هستی
همدلی کردی با دل من همدلت هستم تا بی نهایت
